Zobacz temat
|
Wspólne opowiadanie
|
|
|
Dodany dnia 2010-03-13, 19:11
|
|
|
Nie wiem czy to odpowiedni temat bo innego nie mogłem znaleść ,więc w razie czego proszę o przesunięcie. __________________________ Okej.Jak sam tytuł mówi tworzymy wspólne opowiadanie.Każdy dokłada po parę zdań i zobaczymy jaki jest z tego końcowy wynik  Jako że nie mam pomysłu na początek, czekam na was 
|
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-03-13, 19:37
|
|
No to ja napisze początek  Rozpocznę w mrocznym klimacie odpowiadającym większości osób. A zatem zaczynajmy ;>Siny księżyc słabo oświetlał dachy osady. Pod świątynią lokalnego bóstwa zakapturzona postać chodziła tam i z powrotem. Widać było, że oczekiwanie na coś lub kogoś osiągnęło granice cierpliwości podejrzanego osobnika. W końcu postać zatrzymała się i kopnęła kamień, który poleciał poza granice światła latarni. Dało się usłyszeć głębokie westchnięcie spod kaptura. Nagle czekający osobnik odwrócił się z bronią w ręce. ____________________________________________ Podkreślam, że słowo broń może odnosić się równie dobrze do broni palnej jak i broni białej. |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-03-14, 12:17
|
|
|
Był to mały, cienki sztylet. - Wiem, ze tutaj jesteś - wychrypiała postać. Jej głos był nieprzyjemny, sprawiał wrażenie, jakby jego właściciel warczał. - Pokaż się. Nie było odpowiedzi. Jednak zakapturzony osobnik nie chował sztyletu. W końcu, w ciemności, coś się poruszyło. ____________________________________________________ Co się poruszyło, jak wyglądało i jakie miało zamiary - to juz zostawiam wam
Czyli że można już się brechtać?
No to brecht, brecht, brecht...  Nadające się do oglądania filmy fantasy można policzyć na palcach... no, niech będzie, że dwóch rąk. Ale rąk pracownika tartaku. A. Sapkowski |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-03-14, 12:51
|
|
|
- Pokaż się!- wrzasnęła zakaptuzona postać. Atmosfera zaczeła gęstnieć. W powietrzu unosiło sie przerażenie. Postać nerwowo rozglądała sie na boki. W cienmości zabrzmiał dziewczęcy głos brzmiący jak dzwoneczki: - Niecierpliwisz sie, prawda? ____________________________________________________________ Odazu mówie, tajemniczy głos może mieć wygląd i zamiary dowolne xD Bo wiesz, ona nie chciała podbijać świata, chciała by ktoś podbił go dla niej, owinął w wielką czerwoną kokardę i dał jej w prezencie.
Nie chciała wiele, ona jedynie chciała mieć wszystko. Chciała spokojnego życia, w którym bez przerwy będzie się coś działo. |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-03-14, 17:30
|
|
|
Zakapturzona postać nerwowo odwróciła się w stronę z którego dobiegły słowa. Słychać było cichy chichot dziewczyny - Wyjdź - krzyknęła postać w ciemnym płaszczu - wyjdź jeśli jeszcze chcesz żyć! Dziewczynę to nie przestraszyło. Wręcz przeciwnie. Słychać było głuche kroki w stronę zakapturzonej dziewczyny. Dziewczyna w płaszczu przygotowana do ataku, odwróciła się i czekała. |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-03-15, 10:44
|
|
|
- Nie masz poczucia humoru? Rzuciła kąśliwie dziewczyna. - Przestań ze mną igrać dziewko i mów co Bractwo ma do przekazania. Warknął zniecierpliwiony mężczyzna. - Takim tonem możesz co najwyżej mówić z chłopcem stajennym nie ze mną. Fuknęła gniewnie jak niezadowolona kotka. Postać schowała sztylet. Był zadowolony z siebie. Ostatnimi słowami uzyskał tyle, że Posłaniec nie będzie bawiła się w gierki słowne z powodu urażonej dumy. A nie może odmówić przekazania informacji. Bractwo nie byłoby wtedy zadowolone. - A więc wybacz Posłańcu i czyń swą powinność. |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-03-15, 11:03
|
|
|
Dziewczyna podeszła do niego, wysoko zadzierając głowę. Zakapturzonego osobnika bawiło jej nadąsanie. Wyciągnęła spod płaszcza zwój. - Wiadomość od Bractwa. Wielkie Zgromadzenie zbiera się na Wzgórzu Umarłych w hrabstwie Carooc - podała zwój mężczyźnie. - Przybądź tam w dzień zimowego przesilenia. Oczywiście, jeśli zdążysz - uśmiechnęła się przymilnie. Odpowiedzią był przesadnie dworny ukłon mężczyzny. - Dziękuję, Posłańcze. Edytowane przez Moonlady dnia 2010-03-15, 11:04 Czyli że można już się brechtać?
No to brecht, brecht, brecht... Nadające się do oglądania filmy fantasy można policzyć na palcach... no, niech będzie, że dwóch rąk. Ale rąk pracownika tartaku. A. Sapkowski |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-03-17, 17:28
|
|
|
Z nieba pojawił się jasny promień który zabrał dziewczynę. Mężczyzna ściągnął kaptur i udał się w stronę niewielkiego osiedla. - Oczywiście jeśli zdążysz - myślał - co ona miała na myśli? Przyśpieszył kroku i znalazł się na dziwnej polanie. Przed sobą miał wielkie wrota. Pociągnął klamkę, i wszedł do środka. Rozejrzał się dokładnie i ruszył przed siebie. |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-03-19, 14:18
|
|
|
Jego pierwszy krok za bramą trafił w pustkę. Madras stracił równowagę i runął w otchłań. |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-04-06, 15:59
|
|
| Pojawił się w dziwnym,szarym miejscu. W jego zasięgu leżała strzelba. Podniósł ją i powoli stawiał kroki do przodu. W jednym momencie kawałek podłogi runął, ale on zdążył się chwycić wystającej czarnej wstążki. Podciągnął się po niej do dużego balkonu. Nie zauważył, że była tam dziewczyna. | |
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-04-06, 16:03
|
|
|
- nic się panu nie stało ? - zapytała jej duże oczy wyrażały niepokój - nie, nic. - usmiechnął się do niej - dziękuje ..... |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-04-06, 16:11
|
|
|
Dziewczyna była młoda i szczupła. Wyglądała mniej więcej jak księżniczka. - Mogę wiedzieć gdzie jestem? - zapytał. - Na...- Dziewczyna zawahała się - wkrótce się dowiesz. - A mogę wiedzieć jak się nazywasz? - Na.. - urwała nagle i wybiegła szybko. |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2010-04-06, 16:40
|
|
|
Madras stał chwilę zdezorientowany i gapił się w korytarz gdzie znikała tajemnicza wybawczyni. Moment później otrząsnął się z uroku jakiemu uległ przez nietypową urodę dziewczyny. Szczególnie w pamięć zapadły jej zielone oczy. Wziął głęboki oddech, zawiesił strzelbę przez ramię i rozejrzał się po otoczeniu.
Edytowane przez IceTea dnia 2010-04-06, 16:41 |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2012-07-30, 11:46
|
|
|
Stał na marmurowym balkonie z misternie zdobionymi grzymsami. Przed nim roztaczał się widok na dolinę, porośniętą szarą trawą. Gdzieniegdzie rosły czarne drzewa o czerwonych liściach. Dolinę przecinała rzeka. Woda miała kolor zachodzącego słońca. Mężczyzna zmarszczył brwi. Kątem swych przenikliwych, fioletowych oczu ujrzał za sobą ruch. Natychmiast podjął decyzję. ____________________________ Ja już za dużo napisałam. Wam zostawiłam akcję
 Art w avatarze: Raven by Gabriel Picolo |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2012-07-30, 11:48
|
|
|
Odwrócił się, ale nikogo nie było. Ponownie się rozejrzał i wrócił do środka.
- Rex!
- Hau! - Chcę pić! - Wody? - Nie, wódki! |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2012-07-30, 11:56
|
|
|
Wnętrze również było zrobione z marmuru. Kiedy przechodził z jednej sali do drugiej, słychać było tylko odgłos jego kroków. Poczuł, że ktoś mu się przygląda. Zatrzymał się. Po chwili usłyszał cichy głos dochodzący tak jakby z nikąd. Głos szeptał: "Widziałem jak to miasto płonie... Nigdy nie myślałem, że mógłby nas oszukać i zostawić...". Czarnowłosy odwrócił się, lecz nikogo nie zauważył.
Art w avatarze: Raven by Gabriel Picolo |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2012-07-30, 11:58
|
|
|
Westchnął, poszedł w dalszą drogę. Ciągle słyszał za sobą szepty, ale gdy za każdym razem się odwracał, nikogo nie zauważył. W końcu zawrócił i znowu słyszał za sobą szepty, mimo że wiedział że tam nikogo nie było.
- Rex!
- Hau! - Chcę pić! - Wody? - Nie, wódki! |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2012-07-30, 12:04
|
|
|
Fioletowooki nie bał się, sytuacja zaczęła go trochę irytować. Wrzasnął na całe gardło:" Kim ty jesteś?! Co to za miejsce?! Wyjdź i się pokaż!". Na odpowiedź nie musiał długo czekać.
Art w avatarze: Raven by Gabriel Picolo |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2012-07-30, 12:06
|
|
|
"Jestem tym kim jestem" Odpowiedziała kobiecym głosem, ale nie wyszła z ukrycia. Chłopak warknął z furią.
- Rex!
- Hau! - Chcę pić! - Wody? - Nie, wódki! |
|
|
|
|
|
Dodany dnia 2012-07-30, 12:10
|
|
|
"Tak?! To dlaczego mówisz o sobie jak o chłopaku?!"- warknął.
Art w avatarze: Raven by Gabriel Picolo |
|
|
|
|
| Przejdź do forum: |